خارپشت
در عصر یخبندان بسیاری از حیوانات یخ زدند و مردند. دریافتند که باز گردند و گردهم آیند. آموختند که، با زخم های کوچکی که همزیستی با کسی بسیار نزدیک بوجود می آورد، زندگی کنند چون گرمای وجود دیگری مهمتراست. |
چند قطعه اززنده یاد حسین پناهی
آنها که لب گشودند؛خورده شدند
آنها که لال مانده اند ؛می شکنند
دندانساز راست می گفت:
پسته لال ؛سکوت دندان شکن است !
چطور روز روشن
دو ئیدروژن
با یک اکسیژن؛ ترکیب می شوند
وآب ازآب تکان نمی خورد!
شیر مادر ،مهر مادر ،جانشین ندارد
شیر مادر نخورده،مهر مادر پرداخت شد
پدر یک گاو خرید
و من بزرگ شدم
اما هیچ کس حقیقت مرا نشناخت
جز معلم عزیز ریاضی ام
که همیشه میگفت:
گوساله ، بتمرگ!
رستم ،کنار پیاده رو سیگار می فروشد
سهراب ،ته جوب به خود پیچید
گردآفرید،از خانه زده بیرون
مردان خیابانی برای تهمینه بوق می زنند
ابوالقاسم برای شبکه سه ،سریال جنگی می سازد
وای...
موریانه ها به آخر شاهنامه رسیده اند!!
از شما چه پنهان
ما از درون زنگ زدیم!
حاجی
دوزخ
مرد پلیدی در آستانه مرگ ٬ کنار دروازه دوزخ به فرشته ای بر می خورد.
فرشته به او می گوید : فقط کافی است در زندگی ات یک کار خوب انجام داده باشی٬ و همان یاری ات می کند. خوب فکر کن .
مرد به یاد می آورد که یک بار ٬ هنگامی که در جنگلی راه می رفت عنکبوتی را سر راهش دید و راهش را کج کرد تا آن را له نکند .
فرشته لبخند می زند و تار عنکبوتی از آسمان فرود می آید ٬ تا مرد بتواند از راه آن به بهشت صعود کند.
گروهی از محکومان دیگر نیز از تار عنکبوت استفاده می کنند و شروع می کنند به بالا رفتن از آن .
اما مرد از ترس پاره شدن تار ٬ به سوی آنها بر میگردد و آنها را هل می دهد.
در همین لحظه تار ٬ پاره می شود ٬ و مرد به دوزخ باز می گردد.
صدای فرشته را می شنود که می گوید :
افسوس خودخواهی ات تنها کار نیکی را که انجام داده بودی و باعث نجاتت می شد ٬ به پلیدی تبدیل کرد .
حق
پیش از آنکه انسان پا بر زمین بگذارد٬ خدا تکه ای خورشید و پاره ای ابر به او داد و گفت: آی ٬ ای انسان زندگی کن و بدان که در آزمون زندگی ٬ این ابر و این خورشید ٬ فراوان به کارت می آید.
انسان نفهمید که خدا چه می گوید. پس از خدا خواست تا گره ندانستنش را قدری باز کند.
خداوند گفت : این ابر و این خورشید ابزار ایمان توست.
زمین من آکنده از حق و باطل است. اما اگر حق را دیدی ٬ خورشیدت را به درکش ٬ تا آشکارش کنی ٬ آنگاه مؤمن خواهی بود.
اما اگر حق را با ابرت بپوشانی نامت در زمره کافران خواهد آمد .
**************
انسان به دنیا آمد . اما هر گاه حق را پیش روی خود دید ٬ چنان هراسید که خورشید از دستش افتاد.
حق تلخ بود. حق دشوار بود و ناگوار . حق سخت بود و سنگین .
انسان حق را تاب نیاورد.
پس هر بار که با حقی روبرو شد ٬ آن را با ابر پوشاند ٬ تا زیستن را آسان کند.
فرشته ها می گریستند و می گفتند : حق را نپوشان ٬ حق را نپوشان ٬ این کفر است .
اما انسان هزاران سال بود که صدای هیچ فرشته ای را نمی شنید .
انسان کفران کردو کفر ورزید و جهان را ابرهای کفر او پوشاند .
***************
انسان به نزد خدا باز خواهد گشت . اما روز واپسین او « یوم الحسرة » یعنی روز حسرت نام دارد.
و خدا خواهد گفت : قسم به زمان که زیان کردی .
حق ٬ نام دیگر من بود .