این روزها تو هر سایت و خبر گزاری و روزنامه ای که نگاه کنی حرف از افشاگری سند و نوشته و عکسه خوب البته بد نیست که مردم از اوضاع و احوال سران کشور باخبر باشند ولی چقدر از این اسناد حقیقی و چندتاشون کذب محض و دروغه ؟!!!!!!!
اگه این اسناد که مربوط به آدمای سرشناسیم میشه وجود خارجی داشته پس چرا تا به حال رو نشده چرا الان که اوضاع به هم ریختس هر کی یه سندی رو میکنه اگه آقایون به فکر آگاهی دادن به مردم و شناسوندنه ماهیت واقعی افراد بودند باید زودتر از اینا مدارکو رو میکردند نه حالا که هر کسی برا کوبیدن و ناحق جلوه دادن طرف مقابل روزی یه مدرک میاره
اگه شما واقعا به فکر مردم بودید باید از خدا می ترسیدید و خیلی زودتر از اینها این کارها صورت می گرفت
اگه شما حقیفتا به صلاحیت خودتون اطمینان دارید چرا با محکوم کردن و نادرست نشان دادن طرف مقابل سعی در خوب جلوه دادن خودتون دارید
خوب بر فرض بازم میگم بر فرض که تمام مدارکه ارائه شده توسط آقایون همه حقیقی باشند ولی فکر نمیکنم تو اوضاعی که ما درش قرار داریم اینگونه کارها به صلاح کشور و مردم ایران باشه
تنها چیزی که این افشاگریها به دنبال دارند ایجاد هر چه بیشتر تفرقه بین مردم و بدبین کردنه مردم نسبت به رجال سیاسی و مذهبی کشور و نهایتا سو‌ءاستفاده کشورهایی که منتظر همین مسائل در ایران هستند تا بتوانند افرادی رو به عنوان خیرخواه و دوستدار کشور وارد ایران کنند تا منافع و مقاصد خودشون رو هر چه بیشتر در ایران پیش ببرنند
زمانی شده که فاصله حق و ناحق خیلی ناچیز شده و تشخیص حق از باطل به مراتب سخت تر. اگه ما میگیم مسلمونیم پس. مسلمون باید پشت مسلمون باشه نه در مقابلش یا در غیر اینصورت فقط ادعای مسلمونی داریم
اماباید به آقایون هشدار داد الان زمان خوبی برای درگیری و افشاگری نیست الان زمان اتحاد و همبستگی ملت ایرانه نذارید این درگیریهای شخصی باعث چند دستگی ملت بشه
مگه فکر میکنید جنگهای داخلی چطوری شروع شدند از همین درگیریها که امروز ما زیادی داریم ساده میگیریمشون
ترسم از روزیه که خودی به جونه خودی بیفته همین الانشم بین خیلی از اعضای فامیل و خانواده سر همین بحثها فاصله افتاده
ما مردم ایران از این وضعیت خسته شدیم از اینکه هر روز میشنویم به آدمایی که قبولشون داشتیم بی احترامی میشه یا دستگیر میشن و رفتار نادرستی باهاشون میشه
دیگه از اینکه مدام خبر کشته شدن یکه از هموطنان و همنوعان خودمونو ببینیم بیزاریم
مردم این سرزمین آرامش و امنیت میخوان
کلام آخر اینکه یه روزی یه عده آدم نازنینو با غیرت از علایق. دلبستگیها و از همه مهمتر از جونه شیرینشون گذشتن رفتن به قلب لشگر دشمن تا ایران سربلند بمونه تا ایرانی در امنیت و آسایش زندگی کنه رسمش نیست که حالا خودی دست به نابودی ایران بزنه ......... بدا به حال ما
« ای رسول ما بگو به خلق که هر عمل نیک و بدی کنید خدا آن عمل را به شما می نماید و هم رسول و مومنان بر آن آگاه می شوند آنگاه به سوی خدائی که دانای عوالم غیب و شهود است باز خواهید گشت تا شما را به جزای نیک و بد اعمالتان برساند »
( سوره توبه آیه ۱۰۵ )
حالا که حرف از این تمثیل شد که چراغی که به خانه رواست به مجد حرام است.......بد نیست حکایتشم بگم
روزی مردی به مسجدی که در نزدیکیه محل زندگیش بوده برای خواندنه نماز میره میبینه مسجد تاریکه و چراغ نداره از قضا این بنده خدا گره ای تو زندگیش ایجاد شده بوده همون موقع نذر میکنه که اگه مشکلش حل شد 40 شب چراغ بیاره و مسجدو روشن کنه
بعد از مدتی لطف خداوند شامل حالش میشه و مشکلش بر طرف میشه اون مرد طبق نذری که کرده بوده شروع میکنه 40 شب هر شب این چراغو به مسجد میبرده بعد 40 شب که نذرش تموم میشه چراغو برمیداره میبره خونش فردا شبش که میاد میبینه ای داد باز که مسجد تاریک شد برمیگرده خونه و چراغو میاره تا مسجدو روشن کنه
متولی مسجد وقتی اون مردو چراغ به دست میبینه ازش میپرسه مگه شما نذرت تموم نشد اونم میگه چرا ولی....... و قضیه رو براش میگه متولی ازش میپرسه تو خونه چراغ دیگه ای هم داری اون مرد جواب میده نه .. ما همین یه چراغو داریم زن و بچه هام الان تو تاریکی هستن ولی من چون دیدم مسجد چراغ نداره اونو آوردم اینجا
متولی ناراحت میشه و میگه زود چراغو برگردون خونه تو تا وقتی که نذر داشتی اجازه داشتی که چراغه خونتو بیاری تا مسجدو روشن کنی حالا که نذرت تموم شد حق نداری باعث آزاو اذیت زن و بچه هات بشی و اونارو به سختی بندازی............
حالا حکایت کمکهای ما هم شده عین همین تمثیل.........
کمیته امداد امام خمینی طرحی داره به نام طرح اکرام که هر ساله به مناسبتهای مختلف مذهبی مراسمی ترتیب میده تا شخصی یا خانواده ای سرپرستی یک یا چند فرزند رو بپذیره و به اصطلاح بشه حامیشون ......
خوب این خیلی خوبه گر چه بماند که من واقعا نفهمیدم ما چند خونواده بی سرپرست تو ایران داریم آخه هر سال هم اعلام می کنن 250 تا 300 هزار نفر از این بچه ها تحت حمایت افرادی قرارا گرفتن باز سال بعد میبینی کمتر که نشدن هیچ تازه تعدادشون بیشترم شده...... بگذریم
اما مطلبی که میخوام بگم : چند وقت پیش یه جایی خوندم که کمیته امداد تو کشورای همسایه پایگاه زده و به نیازمندای اون کشور کمک میکنه و برا دختراشون جهیزیه درست میکنه .... باورم نشد مخم داشت سوت میکشید که مگه میشه ولی منبع موثق بود تا مدت ها این قضیه فکر منو مشغول کرده بود تا اینکه چند روز پیش مسؤول کمیته امداد چن تو یه برنامه تلویزیونی گفت ما تو کشورای دیگه هم پایگاه داریم و به نیازمندای اون کشورها هم کمک میکنیم دیگه واقعا گیج شده بودم .....
اما غرض از گفتن این مطلب : مایی که تو کشور خودمون انقدر نیازمند داریم که یه بچه آرزوش این باشه که بتونه یه تیکه مرغ بخوره ، یا آدمایی که تو همین نزدیکیه خودمون سر گشنه رو بالش میذارن ، دخترایی که به خاطر نداشتن جهیزیه نمیتونن ازدواج کنن یا پسرایی که پول گرفتن یه عروسی ساده رو ندارن ، حتی هستن کسایی که اونقدری ندارن که بخوان یه اتاق اجاره کنن و یه سقف سر پناهی واسه خونوادشون داشته باشن .... حالا باید دید واقعا رواست که ما به نیازمندای کشورای دیگه کمک کنیم ....
بله درسته ما مسلمونیم و باید به فکر آدمای نیازمند هر کجای دنیا باشیم ولی اینو یادمون باشه که رسول گرامی ما سفارش کرده اول همسایه بعد خویشاوند بعد غریبه معنی این سخن زیبا یعنی تو اول باید به فکر اطرافیانه خودت باشی در جایی که اطرافت آدم نیازمند هست روا نیست به فکر غریبه باشی
مطلب دیگه اینکه اگر کسی به هر مناسبت ودلیلی به این موسسه کمک میکنه شاید اصلا دلش نخواد این پول صرف غیر خودی بشه شاید باید پرسید که شمایی که خییری و داری هزینه میکنی واقعا دوست داری این پول جای دیگه ای خرج بشه
نمیدونم شاید لازم باشه یه کم به دورو برمون بهتر نگاه کنیم
خلاصه کلام ....... چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است
یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست
عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود
سجده ای زد بر لب درگاه او
پُر ز لیلا شد دل پر آه او
گفت یا رب از چه خوارم کرده ای
بر صلیب عشق دارم کرده ای
جام لیلا را به دستم داده ای
وندر این بازی شکستم داده ای
نیشتر عشقش به جانم می زنی
دردم از لیلاست آنم می زنی
خسته ام زین عشق،دل خونم نکن
من که مجنونم تو مجنونم نکن
مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو... من نیستم
گفت ای دیوانه لیلایت منم
در رگ پنهان و پیدایت منم
سالها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی
عشق لیلا در دلت انداختم
صد قمار عشق یکجا باختم
کردمت آواره صحرا نشد
گفتم عا قل می شوی اما نشد
سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا بر نیامد از لبت
روز و شب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی
مطمئن بودم به من سر می زنی
در حریم خانه ام در می زنی
حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بی قرارت کرده بود
مرد راهش باش تا شاهت کنم
صد چو لیلا کشته در راهت کنم